Eluterius

We bevinden ons in de Practico. Het is er druk en er heerst een zenuwachtige stemming. Door het Coronavirus moet men een meter uit elkaars buurt blijven. Dat geldt vooral voor de klanten.
Omdat er landelijk een quarantaineregeling is opgesteld en de werkende mannen zich dan thuis moeten gaan bezighouden, zijn er velen op hetzelfde idee gekomen: de lang aanslepende klusjes eens uitvoeren! Daar is nu tijd voor!

De plotse stormloop heeft wel een hamstereffect veroorzaakt. Er zijn vele lege rekken. De zakken gips, tuinzaden en cement zijn al bijna allemaal uitverkocht. De klanten zijn gefrustreerd en gunnen elkaar niks.

In de elektro-afdeling leidt dit tot een zware ruzie. Twee klanten hebben samen een lichtarmatuur vast. Het laatste exemplaar dat er in de winkel te vinden was. Geen van beiden wil toegeven en met rood aangelopen gezichten schelden ze elkaar de huid vol. Het is om bang van te worden! Erich en Jos houden het in de gaten. Moeten ze gaan ingrijpen? Wanneer de twee ruziemakers Erich en Jos zien worden ze wat rustiger.
“Mannen, wat is er aan de hand?” vraagt Jos.
Eén van de twee antwoordt “Ik moet gewoon een TL-bak hebben, ik pak hier de laatste uit deze rek en die snul hier grist 'm gewoon uit mijn kar!
“Ik had die al vast!” roept de andere.
“Nee dat is niet waar! ÍK had die al vast!”
“Manneke”, zegt de ene weer, “stop met liegen of ik pak hier subiet de zwaarste hamer die er is en ik dreun een deuk in uw smoel!!”
“De hamers hangen in rayon zes”, tipt Erich behulpzaam. Hij bedoelt het echt goed, maar de woesteling kan er niet mee lachen. Hij richt zijn woede op Erich.
“Gaat ge snugger doen of wat, onnozelaar? Moet ik uw gezicht verbouwen?”
Erich wil nog antwoorden dat je voor verbouwingswerken eerst toelating moet aanvragen op het gemeentehuis, maar Jos komt tussenbeide.
“Heren, als u niet rustig kan winkelen, moet ik u vragen om de zaak te verlaten.”

De kwaadste van de twee gooit de armatuur in de winkelkar van de andere klant. “Hier, hou uw rommel maar. Steek er maar een rooie lamp in en hang ze aan uw venster, dan heeft uw vrouw vanavond ook weer klanten...”
De andere klant kijkt wat bedrukt naar de armatuur. Ze is gelukkig niet beschadigd. “Allez tot vanavond he” mompelt hij nog, als zijn belager mopperend weggaat.

Even later is het middagpauze. Anthony zit al op zijn plekje. Maar waarom is het zo druk in de refter? Bijna iedereen zit er, en normaal wordt er in beurten pauze gehouden... Raar!
Patrick, de baas, staat zenuwachtig te doen bij de deur. Hij lijkt te controleren of iedereen er is. Erich komt nog binnen en botst tegen Patrick. Erich verontschuldigt zich, hoewel het Patrick is die zonder uit te kijken een stap opzij zet. Patrick is uiteraard geïrriteerd.

"Waar zijt gij geweest?" vraagt hij.
"Ik ben eens goed gaan schijten, waarom?" antwoordt Erich.
Patrick fronst de wenkbrauwen en vraagt "Pardon? Hoe zegt gij dat?"
"Ik-ben-eens-goed-gaan-schij-ten, waar-om?" herhaalt Erich, overdreven duidelijk articulerend.
"Pas uw taalgebruik maar aan of ge kunt vertrekken!" reageert Patrick nors.

Erich reageert niet en gaat bij Anthony en Jos aan tafel zitten.
Het is echt druk in de refter. Iedereen is er en dat betekent dat er een mededeling gaat komen. Vandaar dat Patrick zo opgedraaid en geagiteerd is, waarschijnlijk. Hij wordt gebeld en gaat even de refter uit. Ondertussen ontvouwt zich dit spontane gesprek tussen Erich en Anthony:

Erich: “Weet ge wat ik echt hààt?”
Anthony: “Nee...”
Erich: “Nachtstront.”
Anthony: “Wadde?”
Erich: “Nachtstront. Kent ge da, ge wilt gaan slapen en ge wilt uw allerlaatste spierinspanning gebruiken om uzelf in bed te leggen, lekker in te moffelen en in slaap te vallen. En als ge dan op uw kamer komt en ge staat naast uw bed, dan kunt ge grotverdju nog eens eerst gaan kakken! Màn ik haat dat!! Ge zijt op slag weer klaarwakker! Ik zeg het u!”
Anthony: “Euh ja, dat is vervelend, denk ik”
Erich: “Heb het gisteren nog aan de hand gehad!”
Anthony: “Gij moet wel dikwijls kakken eh... “
Erich: “ Jààh man! Ik moet zó dikwijls kakken! Ik heb soms de indruk dat de lucht die ik inadem zich omzet in stront, ik kak meer dan ik eet! En ik vind twee keer per dag gaan kakken ruimschoots voldoende, maar de natuur beslist daar meestal anders over... tja!”
"Gij zult er dan ook wat schijtpapier doorjagen denk ik! Zijt gij ook al gaan hamsteren?"
"Nee hahahaha!"
"Hahahaha"
"Daarnet trouwens nog goed gekakt man!", geeft Erich nog mee.

Hilde, één van de poetsvrouwen, zit gedegouteerd mee te luisteren.

Anthony wil nog iets antwoorden maar dan komt Patrick terug binnen in de refter.
“Mannen, dames en heren, luister even allemaal...”
Het aandacht vragen lukt niet helemaal. Enkelen gaan gewoon verder met hun gesprekjes.
“Ik heb een belangrijke mededeling maar een ander issue is dat er niemand aandacht schenkt wanneer ik aan het woord ben... HALLO!? IK HEB HET TEGEN JULLIE!!”
Patrick wordt ongeduldig maar heeft dan toch eindelijk de aandacht van iedereen. Hakkelend en stotend, en slecht voorbereid zegt hij dan: “Iedereen heeft waarschijnlijk al van het Carona-virus gehoord. Wij hebben deze morgen spoedoverleg gehad en er is beslist dat de winkel voor onbepaalde tijd sluit. Deze regel is ons opgelegd en we kunnen hier niet onderuit. Jullie krijgen een vervangingsinkomen zolang jullie niet mogen werken. Hoe lang dat is, weten we nog niet en daar hebben we nu nog geen zicht op, omdat er nog niets van bekend is, dus dat is nog een vraag waar we geen antwoord op hebben omdat we dat nog niet weten.”

Het geroezemoes begint. Patrick vraagt nog even de aandacht en zegt dan:
"Er is nog iets: Het gaat niet zo goed met Rinus van der Hijg. Zijn angst voor fruitvliegjes heeft hem tot waanzin gedreven. Hij draagt nu constant een harnas en pampers."

Niemand weet wie Rinus van der Hijg is en niemand snapt waar dit vandaan komt. Maar het gebeurt wel meer dat Patrick iets uit zijn nek slaat wat nergens op... euh... slaat.
Erich kijkt naar Anthony en maakt met de wijsvinger een draaiende beweging aan zijn slaap, en trekt een onnozel bakkes. Hilde heeft dit gezien en ook nu kan ze er niet mee lachen.

Met een onzeker klinkend “Hummm... ja dat dus.” verlaat Patrick de refter. Anthony draait zich weer naar Erich en zegt: “Oh yes, uitslapen en niks doen!”
“En op de eigen pot kakken! Hahaha! There's no place to poop like home! Héhéhé!”

Hilde heeft er genoeg van. Ze staat op en zegt, terwijl ze kwaad haar stoel onder tafel mikt: “Dat gaat hier nu eens ALTIJD over tetten of stront!”
Erich kijkt verbaasd naar Jos en Anthony. Over borsten hebben ze het niet eens gehad...

En waar houden Pa en Ma zich op dit moment mee bezig? Ze zijn in het grootwarenhuis. Ook hier is er een onrustige sfeer. De berichten in de media hebben voor zoveel paniek gezorgd dat er ook hier volop gehamsterd wordt. Het wc-papier en de keukenrollen zijn bijna op. Er is geen pasta meer en de rekken in de vleesafdeling zijn ook bijna leeg. Gelukkig waren ze op tijd en hebben ze nog wc-papier, pasta en vlees kunnen bemachtigen. Ze staan nu aan de broodrekken.

Eddy is vanmorgen opgestaan met een irritante en onophoudelijke jeuk op de rug. Het lijkt wel een allergische reactie, of dat iets hem gebeten of gestoken heeft. Hij zit zich constant te krabben en de jeuk zit op een plekje waar hij niet goed bij kan. Hij wordt zot en vervelend van de jeuk. Net wanneer hij croissants uit de bak wil nemen, krijgt hij de zoveelste jeukaanval. Hij steekt zijn hand achter zijn trui. Eerst via de onderkant, maar zo kan hij er niet aan. Dan maar via de halsopening. Puffend en grommend schuurt hij over zijn rug, zijn gezicht verbeten van de jeuk en verveling.
Een rekkenvulster staat er beduusd naar te kijken. Wanneer Eddy klaar is met dabben opent hij de lade waar de croissants en andere broodjes in liggen. Met de vieze hand, waarmee hij zonet nog de huidschilfers, zweet en andere viezigheid van zijn rug heeft zitten schuren, wil hij enkele broodjes pakken. Bah!!

De rekkenvulster grijpt in. Als een speer schiet ze naar Eddy en ze zegt:” Meneer! Gebruik de tang alstublieft!”, wijzend op de metalen grijptang die tussen de croissants ligt.
“Ahja! Natuurlijk!” zegt Eddy.
Eddy neemt de tang en steekt deze achter zijn trui, via de halsopening. Hij begint opnieuw te krabben, met de tang.
“Oooh jaaaah” zegt hij, genietend. Hij steekt zijn duim op naar het meisje.
De jeuk is weg en Eddy legt de tang netjes terug in de bak, neemt een vijftal croissants en nog enkele andere koffiekoeken en steekt alles in een papieren zak.

Het is ongeveer vier uur in de namiddag wanneer Eddy en Florentine thuiskomen. Even later komen ook Jos en Anthony thuis. Ze leggen uit dat de Practico een tijdje dicht gaat en dat ze ook eerder mochten stoppen. Een ideaal moment om de broodjes binnen te spelen, en daar hoort verse koffie bij...

Florentine neemt de pot koffie uit de kast, giet water in de koffiezetter en vult de filter met koffie. Al genietend van de komende gezelligheid drukt ze op de knop van de koffiezetter.
Het geluid van de drukknop van de koffiezetter klinkt als "DRKKKNP!".
Florentine bemerkt dit en ze vindt het grappig.
“Hahaha luister!” zegt ze, "ik druk de drukknop in en dat klínkt dan ook nog eens als drukknop! Luister!”
Ze begint als een klein kind op de knop te drukken.
“Drukknop! Drukknop! Drukknop! Drukknop! Drukknop! Drukknop! Drukknop!” klinkt het inderdaad.

Iedereen lacht, maar plots zegt de koffiezetter "SPAT!" en heeft hiermee zijn laatste dienst bewezen. Hij doet niets meer.

“Ik zal mijn koffiezetter gaan halen boven”, zegt Jos.
En net wanneer hij weer in de keuken komt, arriveert Silla met de vrachtwagen. Even later komt ze met een brede smile binnen. Ze groet iedereen en omhelst Jos.

“Ik heb iets voor u meegebracht”, zegt ze. “Ga maar eens kijken in de laadbak!”

Jos is nieuwsgierig. Jullie natuurlijk ook!
Wat er voor Jos in de laadbak zit, lees je de volgende keer...