Eluterius

"Jos, gij gaat Thérèse van hierlangs ne keer 'n bezoekske brengen. Ge let goed op waar ze het geld legt, en ge graait 300€ mee." zegt Anthony
"Of alles wa ik kan meegraaien" verbetert Jos.
"Ja doe maar", zegt Pa, "dan kunnen we ook nog gaan tanken!"

Omdat Jos 11 jaar van huis is weg geweest, lijkt het onlogisch dat buurvrouw Thérèse hem herkent. Toch gaat hij voor de zekerheid zichzelf 'n beetje opmaken door middel van een "Franse douche", dwz een klets parfum onder de armen smijten. Hij doet zijn mooiste broek aan, fatsoeneert zijn stoppelbaard en doet zijn lange haren in 'n staart. Een mouwloos T-shirt is de finishing touch, en met zijn lichtjes getaande huid lijkt hij wel een Griek of Italiaan! Hij besluit dit dan ook zo uit te spelen, en neemt voor alle zekerheid de naam Vincenzo aan. Jos gaat via de voordeur naar buiten, wandelt naar de voordeur van de buren. Hij belt aan, en het is Thérèse zelf die opendoet. Na een klein overleg gaat Jos naar binnen. Ze gaan de trap op en stappen de kamer binnen waar er al zovelen zijn binnen geweest.
"Is't goe als ik achteraf betaal?" vraagt Jos.
"Jaa geen probleem!" knort Thérèse.
Jos zet zich in de zetel, terwijl Thérèse de lade van het nachtkastje open doet. Er ligt een enorme pak geld in, naast een lege doos. "Oei, de kaarsjes zijn op" grapt ze. "wacht efkes, ik gaan er efkes wa halen beneden."
Wanneer Jos de klompvoeten van Thérèse de traf af hoort gaan, opent hij het nachtkastje en neemt een flinke pak geld er uit, wat hij in zijn broekzak propt. Even later komt Thérèse terug naar binnen met een familieverpakking theelichtjes.
"Voila, we kunnen eraan beginnen!" zegt ze, vol overtuiging. Ze zchudt de kaarten en legt er enkele op tafel.

Jos doet alsof hij er in gelooft en Thérèse gaat erin mee, beter dan Jos verwacht had. Ze lijkt er zelfs van te genieten! "Vincenzo! VINCENZO!!!", roept ze. Plots gebeurt er iets wat Jos niet verwachtte. Thérèse begint hevig te schokken en te hijgen, en raakt bewusteloos. Dit is voor Jos het sein om de biezen te pakken en naar huis te gaan. Thuis aangekomen laat hij trots zijn buit zien: hij heeft zomaar eens eventjes 625 euro meegescharreld!

"Voila" zegt hij, terwijl hij het geld aan Pa geeft. Pa straalt van blijdschap!
"Goh! Wat we daar al van kunnen kopen!" roept hij.
"Euhm, da's dus wel voor de auto vrij te krijgen eh!" zegt Anthony.
"Jaa jaa jaa, 't is al goe" mompelt Pa.

Jos is ondertussen naar zijn kamer gegaan, waar hij z'n haar terug losgooit en z'n 'normale' broek weer aan doet. En even later gebeurt het onvermijdelijke: Thérèse wordt wakker uit haar sceance en beseft na enkele ogenblikken wat er gebeurd is! Hysterisch van woede keelt ze op Firmin. Haar gegil is tot ver in de straat hoorbaar. En ja hoor, enkele ogenblikken later gaat de deurbel. Anthony gaat opendoen en zoals verwacht staat Firmin aan de deur.

"Hedde gij nie toevallig ne langharige clochard zien weglopen? Ze hebben ons Thérèse beroofd!"
"Nieje, heb ik nie gezien, en daarbij, tegenwoordig loopt iedereen rond met lange haren en 'n baard, ik let daar al niet meer op!" antwoordt Anthony.
"Hoe weet ge dan da hij 'n baard had?! Dat heb ik toch niet gezegd!" vraagt Firmin, trots op zichzelf omdat hij Anthony's verspreking opgemerkt heeft. "Dat zeg ik ook niet, ik zeg dat tegenwoordig iedereen met lang haar en 'n baard rondloopt, en dat ik daar niet op let!"

Firmin wordt boos, steekt zijn vinger naar Anthony uit en zegt: "Manneke gij weet er meer van! Ik ga..."
"...Naar huis!" vult Anthony aan, en hij gooit de deur dicht.

In tussentijd heeft Pa er dorst van gekregen. Hij is in de kelder een bak Palm gaan halen, en heeft zich in de woonkamer in de zetel neergeploft. Hij zet de TV aan en begint te zappen. Anthony en Jos zijn er ook bij komen zitten, en wanneer er enkele schaars geklede dames in beeld komen, stopt het zappen. Ma is nu tóch niet thuis, dus kan er zoiets wel gekeken worden.
"Wow, da's al wa anders als ons Ma!" roept Anthony opgewonden.
"Zeg da wel!" roept Pa.

En zo eindigt weer een doodnormale dag in het marginale leven van de familie Kneuters. De volgende morgen, heel vroeg al, zijn Anthony en Jos onderweg naar het depot. Ze gaan te voet, dan kunnen ze van daar uit met de auto naar het werk rijden. Na 'n drie kwartier stappen arriveren ze aan het depot. Ze betalen de 300 euro, ze krijgen de sleutel en vertrekken naar't werk. Als ze binnenkomen, klinkt er gejoel. Iedereen weet van Anthony's winst tegen de opgeblazen luchtigheid Tommie. Anthony krijgt felicitaties van de meerderheid, maar Frankie en Ludo zijn ontevreden. En Tommie? Die is zelfs niet aanwezig. Frankie en Ludo proberen zo stoer mogelijk boos te kijken naar Jos en Anthony. Jos krijgt dit in de gaten, en met een brede smile stapt hij op Frankie af.
"Wat scheelt er, waarom zit ge zo naar mij te kijken? Ziet ge me graag of wa?!" vraagt Jos geamuseerd. Hij pakt Frankie stevig bij z'n hoofd vast en geeft 'm een vettige kus op de mond. Het doet hem bijna kokhalzen! Iedereen moet ermee lachen. Maar veel tijd om te spelen is er niet, de eerste klanten staan reeds voor de deur en de zaak gaat zodadelijk open. We zijn ongeveer 'n uur verder als Tommie arriveert. Met een rood aangelopen hoofd, helemaal bezweet en buiten adem komt hij binnen.

"Wat scheelt er? Auto kapot?" vraagt Jos naar de bekende weg.
"Stomme langharigen teckel!" weert Tommie zich. Van schelden heeft hij duidelijk geen kaas gegeten, zijn bijnamen en scheldwoorden lijkt hij wel op de speelplaats van een lagere school opgevist te hebben.
"Waaw! Langharigen teckel! Zeer origineel!" antwoordt Jos. "Hedde da zelf gevonden?"
"Hou uw mond! Langharige.... euh... Hmmmm bietel!"
"Oei oei! Ge kent zowaar twee benamingen voor mensen met lang haar!" replikeert Jos.

Tommie druipt af en zorgt dat hij de rest van de dag geen oogcontact meer heeft met de gebroeders Kneuters.

Enkele uren later...

Eindelijk is het middag. Jos heeft honger als een paard, en snelt naar de refter. Anthony gaat naast hem zitten, en de streetrace is hét gespreksonderwerp. Dan komt na enkele minuten Tommie binnen, en de gesprekken slaan om naar geroezemoes. Jos kan de verleiding niet weerstaan, en zegt: "Eeej Tommie, ge zijt zo laat? Waart ge uw auto kwijt?" Iedereen lacht, maar Tommie wordt duidelijk kwaad.

"Het is genoeg geweest!" roept hij boos.
Buiten zichzelf van woede zet hij zijn tas op tafel en haalt er een groot mes uit....