Eluterius

Compleet onder de indruk rijdt Anthony terug naar huis. Het beeld van zijn dode baas blijft door zijn hoofd spoken. In een flits ziet hij het scenario van Harry, die zo woedend was door zijn ontslag. dit had hij hem nooit gegeven! Was Harry tot zoiets in staat?
Hij is zo verdwaasd dat hij de lifter, die langs de weg staat, amper opmerkt. Pas als hij vlakbij is, ziet hij hem. Komt ook deels door zijn nachtblindheid, die dan weer te wijten is aan zijn overmatig cokegebruik, en zijn tekort aan vitamines.

De lifter kan nog net opzij springen. Héél even hebben Anthony en de lifter oogcontact. Anthony verslikt zich bijna in zijn eigen speeksel als hij de zwartkop herkent...
Het is.... niemand minder dan Yorje, Patricia's zogenaamde Spaanse chatvriend!

Anthony is zodanig in de war dat hij de oprit van de snelweg oprijdt richting Luik...
"KUT!" roept hij, als een volleerd gynaecoloog.
Met behulp van de handrem maakt hij een bocht van 180°, rijdt tegen de richting in terug naar de gewone weg. Zijn hart bonkt in z'n keel.

Omdat hij verschrikkelijk bang is, en eigenlijk wel een luisterend oor kan gebruiken, rijdt hij terug naar het plekje waar hij zonet Yorje bijna de benen vanonder zijn lijf heeft geschoffeld.
Anthony draait het busje opnieuw, stopt en laadt Yorje op.
"Wa doede gij hier!?" vraagt Anthony.
"Dat kan ik nu effe niet vertellen", antwoordt Yorje, die duidelijk merkt dat Anthony overstuur is.
"Je lijkt zo overstuur?" peilt hij.
"Ik rij altijd zo, en daorbij, ik hang ni over mijn stuur...." replikeert Anthony. De arme jongen begrijpt zelfs eenvoudige zinnen helemaal verkeerd in deze toestand.
"Nee, ik zie dat er iets mis is!" zegt Yorje weer.

Anthony doet zijn verhaal, over de zakken die hij naar zijn baas moest brengen, over het feit dat hij te laat wakker was en natuurlijk over de situatie waarin hij zijn baas vond.
Yorje stelt hem gerust en motiveert hem om naar huis te rijden, wat Anthony dan ook maar doet.
Enkele minuten later rijden ze thuis de oprit op.

Ze stappen uit en gaan naar binnen. Pa en Ma zitten TV te kijken. Het salontafeltje staat volgestouwd met overvolle asbakken, lege bierblikjes, saté-stokjes, TV-boekjes en andere rommel en rotzooi. Heel de kamer hangt vol rook, en er is ook een duidelijke sekslucht aanwezig.
Er is een 'grappig' programma op TV, op beider gezicht speelt een wazige glimlach. Die glimlach kan ook in verband staan met die sekslucht, maar daar gaan we het nu niet over hebben.

Pa kijkt even op, en mompelt "Eei, Anthony, Yorje"
Pa kijkt ogenblikkelijk opnieuw op, de glimlach is verdwenen, en zijn wenkbrauwen wijzen trechtergewijs naar zijn neus.
Hier was Yorje bang voor. De misgelopen deal van enkele maanden geleden in Rotterdam-West zit Pa nog vers in het geheugen.
Pa vliegt recht en begint te tieren, de spataders kloppen alreeds tegen 180 bpm in zijn hals en op zijn slapen.

"Nee, niks doen!" smeekt Yorje, "ik heb goei nieuws!"



*** We onderbreken deze aflevering even voor een reclameblok ***



*** Einde reclame ***



"Nee, niks doen!" smeekt Yorje, "ik heb goei nieuws!"
"Da mag dan best heeeeel goei nieuws zijn!" gromt Pa.
"Ik heb Jos gezien", antwoordt Yorje.

Ma kijkt op en vraagt: "Jos? Ozze Jos? Leeft die nog???"
De tranen staan in haar ogen. (Dat kan óók weer met die sekslucht te maken hebben, maar goed, we dwalen af...)
Pa's gebalde vuist ontspant zich, en als hij meer uitleg vraagt, stapt Yorje van achter Anthony uit en doet zijn verhaal.

Tijdens één van zijn vluchten voor de politie had Yorje onderdak moeten zoeken in een schuurtje. Toen de eerste zonnestralen binnenkwamen, zag hij dat er nog iemand anders in het schuurtje lag: een kerel met lang, vettig haar, snor en baard, een doek rond z'n hoofd en vuile kleren aan. Steegjestype.
Deze man had een gesprek met hem begonnen, en gevraagd waar hij naartoe ging. Toen hij zei dat ie naar Tienen ging, had de clochard verteld dat hij daar nog familie had wonen.
Jos, zoals hij inderdaad heette, was destijds thuis weggegaan wegens ruzie, en op wereldreis vertrokken. Overal geweest. In Mexico had hij even bij een boer gewerkt, en de koeien die hij daar zag, deden hem aan Ma en Patricia denken. De heimwee kwam weer opzetten, en hij wou terug naar Tienen.

"Woar is da schuurke? Is't ver?" vraagt Pa.
"Nee, niet zo ver, ik weet het nog wel te vinden", antwoordt Yorje.

Pa kijkt even om naar Ma, en vraagt: "Wa denkde schat, zullen we...."
Moeder knikt.

"Kom, we zijn weg" zegt Pa.
Het drietal gaat terug naar buiten, stapt weer in het busje en vertrekt.

Op dat moment komt Patricia van het toilet af, waar ze tijdens het schijten heeft zitten sms'en met Kenny.

"Ge raadt nooit wie der just hier was" zegt Ma.
Patricia kijkt Ma vragend aan.

"Yorje", zegt Ma.
In tegenstelling tot wat Ma verwacht, blijft Patricia heel kalm en ze zegt: "Ik hem dieje espanjol nimier nodig. Ik heb Kenny, en we gaan trouwen"